Moją przygodę ze średnim formatem rozpocząłem kilka lat temu od zakupu małej i niepozornej Agfy Isolette II z obiektywem Apotar 85/4.5. Mimo, że aparat jest bardzo niepozorny i nie ma chociażby bardzo przydatnego wbudowanego dalmierza, to wciąż pozostaje moim ulubionym, kieszonkowym aparatem 6x6. W międzyczasie w moje ręce wpadło jeszcze kilka innych aparatów z dużej agfowskiej rodziny Isolette, która narodziła się jeszcze przed II wojną światową.
Agfa Isolette II, Agfa Jsolette, Agfa Isolette III, Agfa Super Isolette
Ostatnia Agfa Isolette (w wersji L, z wbudowanym światłomierzem) opuściła fabrykę gdzieś w latach 60. XXw. Jak więc widać, inżynierowie ze znanej niemieckiej fabryki mieli sporo czasu na dokonywanie zmian i unowocześnianie konstrukcji aparatu. Zasadniczo wszystkie Agfy Isolette wyglądają podobnie. Diabeł tkwi jednak w szczegółach, których na pierwszy rzut oka nie widać. Przedwojenna Agfa, która stała się protoplastą całej serii nie miała oznaczenie Isolette a Jsolette. Dlaczego firma po wojnie zmieniła nazwę, tego nie wiadomo.
Przedwojenna Agfa Jsolette z ob. Solinar
Zasadniczo najbardziej pożądanymi "isoletkami" są wersje II i III. Zasadnicza różnica miedzy nimi jest taka, że wersja III jest zazwyczaj wyposażana w niesprzężony w obiektywem dalmierz.
Agfa Isolette II z obiektywem Apotar 85/4.5
Agfa Isolette III z obiektywem Apotar 85/4.5 i wbudowanym dalmierzem
Wersja I i V (o dziwo nie ma wersji IV) to aparaty "budżetowe" - składane z tańszych materiałów i wyposażane w najgorsze obiektywy i migawki. Z kolei Agfa Super Isolette oraz Agfa Automatic 66, to również aparaty zbudowane na bazie Isolette, ale wykonane ze znacznie lepszych materiałów, zawsze wyposażane w najwyższej klasy obiektyw i migawkę.
Bardzo rzadka i poszukiwana Agfa Super Isolette z obiektywem Solinar 75/3/5
Porównanie Agfy Super Isolette i Agfy Isolette III
Pod koniec okresu produkcji pojawił się jeszcze model Ilolette L, wyposażony w światłomierz selenowy - mimo jednak tej niewątpliwej zalety aparat nie cieszył się szczególną popularnością. Dodatkowo niie był tak solidnie wykonany jak np. Super Isolette. Isoletki były wyposażane w trzy typy obiektywów:
- Agfa Agnar (najprostszy 3-elementowy, montowany w najtańszych wersjach aparatów)
- Agfa Apotar (obiektyw również 3-elementowy, ale znacznie lepiej wykonany i skorygowany)
- Agfa Solinar (4-elementowa kopia Tessara, występuje w wersji powlekanej, montowanej zwykle w Agfach Isolette III, Agfach Super Isolette i Agfie Automatic 66 oraz w przedwojennej Agfie Jsolette).
Ponadto każdy z obiektywów mógł być zamontowany w innej migawce:
- Pronto: najprostsza migawka z małym zakresem czasów: 1/25, 1/50, 1/100, and 1/200;
- Prontor: to samo co Pronto, ale dodatkowo z samowyzwalaczem;
- Prontor-S, Prontor SV-S, Prontor SV: dodano czasy od 1 sec do 1/300 oraz dodatkowo samowyzwalacz
- Compur-Rapid: migawka z szerokim zakresem czasów od 1 sec.do 1/500
- Synchro-Compur: migawka najnowocześniejsza, montowana przeważnie w Agfie Super Isolette, Agfie Automatic 66, często mozna ją też znaleźć w Agfie Isolette III wyposażonej w obiektyw Solinar 75/3.5.
Z uwagi na bardzo dobrze przemyślaną konstrukcję Agfy Isotelle były bardzo popularnymi aparatami w czasach swojej świetności. Agfa Super Isolette śmiało konkurowała z takimi konstrukcjami jak Certo Six czy Zeiss Ikon Super Ikonta.
Poniżej kilka zdjęć wykonanych Agfą Isolette II:
